Half leeg is beter! - aflevering I

De duurzaamheidsmonitor (vleesvariant)

Hoewel wij Nederlanders een loodzwaar calvinistisch verleden met ons meetorsen, blijken we toch van mening dat je beter uit kunt gaan van half volle dan van half lege glazen. Ik geloof dat ik het daar vanuit het diepst van mijn hart niet mee eens ben.

Behalve dan als het gaat om duurzaamheid. Tja, ook ik heb mijn periodes van genuanceerdheid. Honderd procent duurzaam gaat namelijk niet. Dat is een bovenmenselijke of bovenbedrijfseconomische opgave. Daarnaast is het ook contraproductief. Ik kwam tot dit inzicht toen ik een plan uitwerkte voor een school die graag de indruk wilde wekken heel duurzaam te zijn. Ik heb toen een instrumentje ontwikkeld waarmee stagiairs bij hun stagebedrijf konden vaststellen hoe duurzaam daar werd gewerkt of hoe duurzaam bepaalde producten waren.

Als je daarmee bezig bent, dan realiseer je je dat het vrijwel onmogelijk is om aan alle criteria te voldoen en omdat er nogal veel criteria zijn, slaat de ontmoediging al snel om in een laat-dan-maar-zitten-attitude. Dus in dat geval is het beter om een bedrijf te prijzen voor dat ene product dat net dat stukje duurzamer is dan die andere, in de  hoop dat de rest volgt. Bedrijven moeten leren inzien dat duurzaamheid uiteindelijke de enige optie is en dat het een concurrentievoordeel oplevert in een wereld waarin steeds meer mensen overtuigd raken van het feit dat duurzaamheid een must is.