Horror op polderniveau

Ik geef toe, dat polderniveau doet het kippenvelgehalte al meteen ernstig afnemen, maar desalniettemin, ik ben zelf wel even geschrokken zaterdag.

Omdat het als apostel van MijnKoeJouwKoe en De Vrije Koe goed is om met beide voeten stevig in de zware klei te staan, bevind ik me regelmatig in een slagerij. Zo was ik daar zaterdag omdat er gehakt gedraaid moest worden. Tevens had slager Bert Vlot hamburgers voor ons gemaakt. Echte, zonder rare toevoegingen. Die hamburgers moesten nog wel even worden verpakt en diepgevroren.

Nadat ik klaar was met het draaien en verpakken trof ik Bert aan in de vriescel. Hij was onze spullen op rekken aan het uitspreiden opdat ze optimaal zouden bevriezen. Ik bood aan dat  van hem over te nemen en niet veel later zat ik bij minus 30ºC op mijn knieën bij een rek om het vlees netjes over de rekken te verdelen. Hoewel het geen werkje is dat veel denkkracht vereist, ging ik er toch helemaal in op.

Koelbloedig
Toen ik klaar was draaide ik me om en constateerde ik dat de deur van de vriescel dicht was. Potdicht. Ik duwde tegen de deur en - zoals verwacht - hij gaf geen krimp. Zoals een modern mens betaamt checkte ik meteen mijn mobiel. Zoals verwacht - wederom kreeg ik gelijk - bleek deze geen bereik te hebben. Koelbloedig - dat kostte weinig moeite bij -30ºC - ritste ik meteen alle ritsen dicht en zette ik mijn capuchon op. Daarna bedacht ik me dat er een gerede kans was dat niemand die dag, laat staan op zondag enige aanleiding zou kunnen zien om een blik te werpen in de vriescel. Dat was geen opwekkende  gedachte, maar ik kreeg het er wel warm van.

Ik wist toen ook niet veel meer te doen dan nog wat vaker en harder tegen de deur te duwen. Bonken en schreeuwen leek me gezien het isolatiepakket vooralsnog zinloos. Dat was maar goed ook, want ineens vroeg ik me af of het wel een scharnierende deur was. Ik kon het me echt niet herinneren. Maar door voorzichtig trekken ontdekte ik dat het inderdaad een schuifdeur was.

Hamburgertest
Thuis heb ik mijn twee zonen de eerste echte Vrij Koe Hamburger laten proeven. Ze konden hem vergelijken met iets soortgelijks van een of andere super. De hamburger van Vlot heeft met vlag en wimpel gewonnen. Zo zeer zelfs, dat mijn jongste er inmiddels een dagtaak van heeft gemaakt om te vragen naar meer en vaker.

Spar: een vijandbeeld valt in gruzelementen

In vorige blogs heb ik Spar meedogenloos op de korrel genomen vanwege hun Uit-de-streek producten en dan met name de eieren. Dat leidde tot een uitnodiging van Spar om eens te komen kijken bij de betreffende boer. Dat is er nog niet van gekomen wegens niet nader te benoemen redenen, maar laten we zeggen dat het iets te maken heeft met gebrek aan sneuvelbereidheid.

Gisteren stuitte ik in de Spar op een zak chips: Uit de streek. Ik rook meteen bloed, pakte de zak uit het schap, schamperde over de vermelding dat ze hoogstpersoonlijk door Mariska waren gebakken, maar toen viel mijn oog op Henk. Een vijandbeeld viel in gruzelementen.

De chips bleken namelijk afkomstig van 'aardappelteler en chipsmaker' Henk Scheele uit 's Gravendeel. De allereerste keer dat ik me professioneel met streekproducten heb bezig gehouden was in opdracht van Henk. En als Henk zijn naam ergens aan verbindt, dan is het bonafide. Dan zijn het ook echt ambachtelijke chips.

Hoe dat met die eieren zit, weet ik nog niet, maar het zou zomaar kunnen dat ook daar een goed verhaal achter zit. Wat in elk geval wel duidelijk is, is dat ik binnenkort naar Oirschot ga kijken bij de eierboer van Spar.

Lex

Wordt vervolgd

Kiloknallers en verlammende woorden

Op twitter ontspon zich enige tijd gelden een discussie tussen boer Henk Heijerhof en Marianne Thieme, waarbij de boer zich verzette tegen de negatieve benadering van boeren door de PvdD. Hij is van mening dat de schuld bij de supers gezocht moet worden. Marianne twittert daarop: "boeren zouden met ons tegen de kiloknallers moeten vechten. Mens en dier zijn slachtoffer, ook de boer!"

Het zijn mooie woorden. Ik zie manhaftig en eendrachtig strijdende burgers, boeren en politici. Kruitdampen. Veldflessen die van mond tot mond gaan en meerstemmig gezongen krijgsliederen. Mens en dier zijn slachtoffer, ook de boer!

Woorden met een verlammend effect
Het zijn helaas wel mooie woorden met een verlammend effect. Want is meneer de kiloknaller of mevrouw de Super dan geen mens? En is niet de consument minstens zo schuldig? Die is immers graag bereid om de hoofdprijs te betalen voor een nieuw mobieltje, weekendje Landal of damestasje met merknaam. Maar tegelijkertijd vindt die consument (u en ik dus) drie of vier euro voor een kilo kip of varken heel normaal.

Tja, als iedereen schuldig is, is niemand schuldig en zo kunnen we rustig weer over tot de orde van de dag. En als het een keer tot een discussie komt, kunnen we lekker naar elkaar wijzen.

Kettingzaag
Ik blijf het ondertussen maar merkwaardig vinden. Op mijn grasmaaier en kettingzaag is bijna geen plaats voor alle waarschuwingsstickers. Na enige studie ontdek je dat je de apparaten niet mag bedienen als je drugs en/of alcohol hebt genuttigd, nog geen 18 bent, geen gehoorbescherming gebruikt, dat je niet in ledematen mag zagen, dat je met je vingers van het draaiende mes af moet blijven, dat de inhoud van de brandstoftank niet geschikt is voor menselijke consumptie, dat de boel kan ontploffen en nog heel veel meer.

Er zal wel een overheidsorgaan zijn dat dit allemaal verplicht. En er zullen ergens op de wereld best wel een paar mensen te vinden zijn dit dit alles zelf niet kunnen bedenken.

Van diezelfde overheid hoeven we echter niet te weten welke supers met MRSA en ESBL besmet vlees aanbieden. We hoefden ook niet te weten welke bedrijven indertijd met q-koorts kampten. Dit heeft al geleid tot de nodige sterfgevallen en daar zal het niet bij blijven. Raar en onverantwoord? Ja.


Misdadige lichtzinnigheid
De tragiek van het geheel is dat een individuele boer vaak geen keuze heeft. Rüchsichtsloss stoppen met preventieve antibiotica is voor een individuele boer vaak geen optie. Extra kosten maken voor meer welzijn van zijn dieren leidt tot hetzelfde effect. Zijn rendement - voor zover dat niet al negatief is - duikt tot onder zijn break-even point. Voor een individuele super is het al evenmin een optie om van de ene op de andere dag te stoppen met voordelig geprijsd vlees. Immers, dan is hij eveneens binnen de kortste keren failliet en overgenomen door de concurrent die gewoon is doorgegaan met z'n kiloknallers.

De gemiddelde boer wil echt niet dat humane antibiotica hun werking verliezen door de grootschalige toepassing van antibiotica in zijn bedrijfstak. De gemiddelde supers wachten ook echt niet op de dag dat simpele infectieziektes hele volksstammen uitroeien. Maar zoals gezegd, we lijken gevangen in een systeem waarin iedereen op iedereen zit te wachten. De enige die er echt wat aan kan doen is toch echt de overheid. Die kan de dodelijke omhelzing verbreken. Die overheid zal' moeten laten zien dat  voedselveiligheid ook betekent dat MRSA en ESBL bij de bron worden aangepakt. Zeggen dat de markt het werk moet doen is niet alleen naïef maar grenst aan misdadige lichtzinnigheid.

Onderstaand de prijzen voor vleeskuikens per kilo levend gewicht (tussen €0,90 en €0,95)

Rund

Gisteren wilde ik vol goede moed ten strijde trekken tegen een massa onrecht in de wereld. Aanleiding was een twittertwist tussen @mariannethieme en @heijerhof over de bedenkelijke rol van supers, kiloknallers, boeren, voorwaarden vooraf (of niet), de rol van de overheid (of niet). Daarnaast een groot artikel in de Volkskrant over hoe werknemers in de vleesindustrie worden behandeld. Maar goed, er zijn zo van die dagen dat je de juiste toon niet vindt of dat je leidt aan een teveel aan zelfrelativering.

Bovendien had ik een dag eerder lekker gekookt uit RUND, van John Torode. Ik kreeg het van Cynthia van DeVrijeKoe. Het boek had een betere vertaler verdiend, maar het biedt wel heel veel inspiratie in de vorm van 100 recepten die op een aanstekelijke manier zijn neergepend. Misschien dat zoiets me ook wel te vrolijk maakt voor een ernstige poging tot bestorming van barricades en waaghalzerige sprongen in bressen.

Uit het boek heb ik 'De beste aardappels uit de oven' gemaakt. Daarvoor heb ik een half potje van mijn gekoesterde griebenschmalz gebruikt. Ik denk dat dat een doodzonde is, maar het leverde wel de lekkerste aardappels ooit op. Daarnaast heb ik - speciaal voor mijn zonen - hamburgers gemaakt met oystersaus en ketchup in plaats in plaats van peper en zout en ook dat was een ontdekking. Een klein probleem was wel dat ik geen ketchup in huis had, maar gelukkig is dat snel gemaakt.

Binnenkort ga ik ook Gestoofd rundvlees met knoedels proberen en een Thais recept met vang. Een aanrader dus. De vang is een lastig stuk vlees waarmee je wat moet doen om het eetbaar te krijgen en dus een reden te meer om er mee aan de slag te gaan.

Het is dat ik zo naar slagerij Vlot moet, want anders zou ik hier nog wel een recept aan hebben toegevoegd, maar dat houdt u nog te goed.

RUND
John Torode
Uitgeverij Van Dishoek
ISBN 978-90-475-0832-8

Gegarandeerd mals

De Weylander koe?

Weylander is het premium rundvleesassortiment. Weylander producten kenmerken zich door een vast gewicht, zijn per stuk verpakt en gegarandeerd mals. Zomaar een quote uit een persbericht en waarschijnlijk niemand die er iets aan opvalt. Prima toch, lekker makkelijk ook. Maar als je wel eens aanwezig bent geweest bij het uitbenen van een dier, dan realiseer je je dat elk individueel dier anders is.

Een vast gewicht, per stuk verpakt én gegarandeerd mals. Alsof we het over koffie hebben, auto's of electronica. Ergens best wel heel knap dat ze dat allemaal kunnen garanderen. De meeste koeien die ik ken zijn niet vierkant dus hoe dat dan werkt met die vaste gewichten, is me een raadsel. Tenzij alle snits anders van vorm zijn, maar dat maakt het leven van de kok er bepaald niet makkelijker op. Heel veel weggooien is een andere optie, maar dat ligt ook niet helemaal in de lijn der verwachtingen. Blijft over plakken en knutselen. Daarmee komt het 'garanderen' van malsheid ook meteen binnen handbereik. Maar goed, daar moet je van houden en ik hou er niet van. Daarnaast associeer ik het ook niet met het etiket 'premium', maar eerder met suspect vlees van Duitse discounters als Aldi en Lidl.

Met mals is sowieso iets raars aan de hand. Vlees moet altijd maar mals zijn in dit land. Alsof we een land zijn vol kukidentklanten of types die zich nooit helemaal hebben kunnen losmaken van de olvarit. Gelukkig stond er in de Volkskrant van 6 januari een heel aardig stuk over onglet of te wel longhaas. De Belgische chef Jeroen Meus breekt daarin een lans voor dit vlees met een grove draad. Hij geeft aan dat hij juist graag vlees heeft waarop je moet kauwen omdat dan de smaak goed loskomt terwijl de meest malse stukken juist de minste smaak hebben. De Belgen hebben de longhaas inmiddels ontdekt, maar hier in Nederland verdwijnt hij in de kookworst.

Spar parasiteert

Boerenbedrog krijgt een nieuwe betekenis

Streekproducten bestaan niet en dat heeft de Spar heel goed begrepen. Immers, elk product komt uit een streek, maar de ene streek voegt wat toe aan de beleving en over de andere streek (zeg de Maasvlakte) kan je maar beter zwijgen.

Na een aarzelende start geeft Spar nu vol gas met Spar uit de streek. Er is nu zelfs tandbederf uit de streek te koop.. in de vorm van kaneelkussentjes e.d. Denk bij streek overigens niet meteen aan lokaal, tenzij je bereid bent wel heel ruim te denken. Denk ook niet aan ambachtelijk en kleinschalig.

Ik wijdde al eerder een blog aan dit fenomeen met als titel Uit de Rotstreek. In feite parasiteert Spar op het imago van het streekproduct en dat doet ze op een wel heel cynische wijze. Dat imago is door ambachtelijke, bonafide kleine producenten heel langzaam opgebouwd en als het aan de spar ligt gaat ze daar maximaal van profiteren ten koste van diezelfde kleine producenten. Een onvervalst staaltje van parasitisme dus van Spar (Sparasitisme).

Ik moet toegeven ze doen dat heel slim. Ze kopen bijvoorbeeld eieren in van een gangbare boer die aan scharreleieren doet. U weet wel, 17 kippen per vierkante meter, afgeknipte snavels en een ster van de Dierenbescherming wegens beter leven... De doos krijgt een mooie wikkel met een tevreden lachende boer erop die verliefd naar wat kippen kijkt.

De slimmigheid zit hem echter niet zozeer in de verneukeratieve plaatjes, maar in de prijs. De eieren zijn per doos €0,10 duurder dan biologische. Als dat geen pure winst is... nee, niet voor de boer (lijkt mij althans zeer onwaarschijnlijk) en al helemaal niet voor de kip. De consument denk tijdens zijn jachtige supermarktbezoek niet minder dan een goede daad te verrichten. Hij ziet een etiket van de dierenbescherming inzake beter leven ziet daarnaast een doos biologische eieren die goedkoper zijn. Het ligt voor de hand te denken dat de duurste eieren de meeste maatschappelijk winst opleveren en dus kiest de consument die het beste met de wereld voor heeft voor de duurste eieren.Maar de enige die er echt bij wint is uiteraard Spar zelf.

Onverdund machtsdenken

Bespiegeltje aan de wand, wie is de machtigste in het land? Zomaar een artikel in het economiekatern van de Volkskrant. Het gaat over hoe Albert Heijn (AH), omgaat met zijn franchisenemers. Een artikel dat ik normaliter niet zou lezen, maar als je zelf moet nadenken over franchiseformules is alles wat je kunt pikken of lenen mooi meegenomen.

Het geval is, dat AH zijn Franchisenemers in de wielen rijdt (althans volgens het artikel). Ondernemers die het goed doen en die een zaak van een andere franchisenemer willen overnemen krijgen geen toestemming. AH wil die zaak liever zelf in handen krijgen. Dat lijkt logisch, want dan telt de omzet  van die vestiging harder mee in de cijfers van het concern. Het is ook wel een staaltje onverdund machtsdenken, spreadsheetmanagement, unfair en kortzichtig.

Bonuskaartplannen
Wat het geheel zo leuk maakt is dat het volgt op AH's bonuskaartplannen. Het concern wil geld gaan slaan uit de informatie door bezitters van de bonuskaart maatgesneden aanbieding per mail te kunnen doen. Dat scheelt ze advertentiekosten en verstevigt hun positie ten opzichte van  leveranciers die nu nóg afhankelijker worden van AH. Het is immers informatie die zijn ook wel zouden willen hebben.

Tel daarbij op de stevige en comfortabele positie die AH heeft als het gaat om het bedingen van kortingen bij de inkoop alsmede het feit dat in sommige stadswijken, maar ook in dorpen AH in feite de  enige supermarkt is en er tekent zich een beeld af waar je vraagtekens bij kunt plaatsen.

Point-of-no-return
Maar misschien zijn we  reeds voorbij het point-of-no-return. Immers, toen Jumbo bij de laatste overname de nummer 2 werd van de supermarkten vroegen sommigen zich bezorgd af of dat wel mocht van de NMa. Dat het logischer zou zijn je iets af te vragen bij de #1, kwam al bij niemand meer op.

Misschien zou men zich bij AH eens moeten gaan verdiepen in Corporate Effectuation en wat minder angstig zijn voor het succes van anderen. Anderen, die in een zeer belangrijke rol bijdragen aan het succes van het concern, anderen die je ook echt nodig hebt om succesvol te blijven.

Kippensoap

Als het allemaal niet zo triest was, zou je er haast een lachstuip van krijgen, van de kippensoap die de staatssecretaris opvoert.

Hoewel het afknippen van snavel sinds 2001 verboden is, heeft de sector indertijd tien jaar uitstel gekregen voor onderzoek. Die gedoogperiode liep eind vorig haar af, maar recent kreeg ze toestemming nog tien jaar langer onderzoek te doen en ondertussen mag worden doorgegaan met het afknippen of branden van snavels. Pijnlijk voor de geloofwaardigheid van het ministerie, pijnlijker voor de kippen.

Staatssecretaris vreest dierenleed
Gelukkig leven de dieren maar kort (iets meer dan een maand). Beetje jammer, dat hun einde te vaak disproportioneel lang duurt. Veelal leven ze nog als ze aan de slachtlijn worden gehangen. Voor het 'verdoven' gebruikt de industrie namelijk een stroombad. Ze krijgen daarin een stroomstoot van minimaal 100 milliampère, vaak echter valt die stroomstoot zo licht uit - tot 20mA - dat de kip gewoon bij bewustzijn blijft. Een alternatieve methodiek, de kopverdover, biedt geen soelaas, want de industrie wil er niet aan. Naar verluidt omdat het allemaal te traag gaat. Kwestie van er een paar naast elkaar plaatsen lijkt me zo.

Dus staat de staatssecretaris gebruik van het stroombad gewoon toe. Want hij vreest economische schade en dierenleed. Ja, u leest het goed, dierenleed. Want het zou zomaar kunnen zijn dat de kippen dan in het buitenland worden geslacht en dat is door de langere transporttijd nadelig voor het dierenwelzijn... apocrief, huichelachtig, ongeloofwaardig of een bewonderenswaardig voorbeeld van politieke vaardigheid?

Goede soap
En zoals dat hoort bij een goede soap... het is nog lang niet over. Meneer Bleker wil de sector per 1 september verplichten om de stroomsterkte op te voeren. Dan zou de verdoving wél zijn gegarandeerd, maar nu doet hij dat nog niet, want een hoger ampèrage leidt tot bloedingen en dus tot onverkoopbare kippen.

De vraag die nu knaagt is of er tussen nu en 1 september iets verandert aan de fysiologie van de kip zodat bloedingen uitblijven, krijgen we met EU-steun een nieuwe kipcampagne om ons warm te maken voor bloederige kip of horen we op 1 september dat de sector nog even mag studeren op...

Komende afleveringen: Niet alleen  snavels worden verwijderd - Verboden legbatterijen mogen toch? - Blijft de Dierenbescherming zo kwistig met haar sterren?

Hoog tijd voor MijnKipJouwKip of de Vrije Kip.

Maximum brain damage

Ik voelde me al wat kwakkelig en na het lezen van een artikel over een rechtszaak wegens dumpster diving (eetbaar eten uit de afvalcontainers van supers vissen) en een Frans verbod op gebruik van eigen zaad lijkt spoedig herstel een ijle illusie.

Het lijken twee zeer verschillende zaken, maar de kern is dat het in beide gevallen gaat over een het uitrekken van het eigendomsrecht. Ben je nog eigenaar van iets wat je weggooit of wat je hebt verkocht? Franse boeren mogen binnenkort geen zaad meer gebruiken dat ze zelf hebben geoogst. Het betreft weliswaar alleen zogeheten gecertificeerde gewassen, 1.600 van de ongeveer 5.000 die worden verbouwd, maar die 1.600 maken 99% uit van het areaal. De minister in kwestie vindt het volkomen logisch dat dit bij wet zo is vastgelegd. Hij vergelijkt het met het intellectueel eigendomsrecht en de bescherming daarvan.

Ingezakte muffins
Het Belgische OM is ook al zo begripvol voor ondernemersbelangen. Zes maanden gevangenisstraf voor de 'diefstal' (met geweld) van twee zakken ingezakte muffins. De betreffende supermarkt, GB, vindt de diefstallen ontoelaatbaar omdat mensen ziek kunnen worden van het eten van voedsel uit hun afvalcontainers en dan zijn zij aansprakelijk. Als remedie zijn sommige supermarkten er dus toe overgegaan weggeworpen voedsel te besprenkelen met gif... [kennelijk niet strafbaar]

De beklaagde geeft aan dat juist het massale dumpen van eten een misdrijf is. In België betreft het 3,6 miljoen ton dat jaarlijks door bedrijven en consumenten wordt weggegooid. In Nederland zou het zelfs om 9,5 miljoen ton gaan.

Dat intellectueel eigendom wordt beschermd, vind ik logisch Ik baal er zelf ook van als mensen on organisaties aan de haal gaan met een tekst, ontwerp, idee of concept van mij. Maar een zaadje is een object zoals een auto dat is. En alleen met de juiste zorg wordt dat zaafje een plant en het vruchtgebruik zou geheel en al moeten toevallen aan degene die daar zorg voor draagt. Bovendien worden de bloemen die uiteindelijk de zaadjes opleveren niet per se bestoven door zaad van dezelfde leverancier.

Maar goed, kennelijk zijn de zaadveredelaars erg overtuigend. De verontrustende vraag blijft of nu ook anderen gebruik gaan maken van deze jurisprudentie.

Ben ik nou zo dom?

Ik snap er weer eens niets van. Volgens mij zijn er veel mensen die een voorkeur hebben voor authenticiteit. Voor de supers levert dat problemen op. Die staan op een forse achterstand als ze producten willen aanbieden die ambachtelijkheid en authenticiteit moeten uitstralen. Past niet in hun mindset en evenmin bij hun imago. Van die kleine porties iets in een verpakking die zonder meer buitenproportioneel genoemd kan worden en die allesbehalve authentiek of puur of eerlijk aandoet.

Nu lees ik echter in Trouw dat Sandra Baan van Studio Baan in Venlo een reddingsactie is gestart voor groent en fruit dat er anders uit ziet. Dus aubergines, paprika's, komkommers die niet voldoen aan een of andere DIN-A4 norm, maar die er vaak grotesk uitzien. Dat is leuk om te zien en de smaak is er niks minder om, maar de harde praktijk wil dat ze worden ausradiert door veilingen en supers want we willen dat niet. Ja u leest het goed, u wilt weer eens iets niet en het is uw domme schuld dat die arme supers kostbaar voedsel moeten weggooien.

Sandra is zodoende met een initiatief gekomen dat ertoe leidt dat het misvormde groente en fruit wordt gebruikt door cateraars in instellingen. Uiteraard steek ik liever de loftrompet over mijn eigen goede daden en tuit ik liefst mijn eigen lof, maar Sandra's idee een eind te maken aan deze praktijk is briljant en terecht beloond met een nominatie voor de Nima-marketingprijs, categorie duurzaam ondernemen. De veilingen en de supers zijn er niet blij mee. Als ik veiling of super zou zijn, zou ik het echter wel weten: ik zou alle misvormde groente en fruit prominent uitstallen. Gewoon in de krat, zonder verspillende verpakking met lullige teksten. En meteen zou ik een stuk authentieker, puurder en eerlijker overkomen als super.

Vleestrouw

Door een ongelukkige speling van het lot lees ik een aantal maanden Trouw*. Da's geen aanrader, althans, niet voor mij. De kookredactrices lijken bijvoorbeeld allen - op eentje na - gefotografeerd door de artiest die de voormalige politica Verdonk zo smaakvol wist vast te leggen. Stiekem vermoed ik dat het de voormalige gevangenbewaarder/politica zelve is in vijf vermommingen met bijpassende aliassen.

Aangezien ik Rita op geen enkele manier als eetlustopwekkend ervaar heb ik nog nooit een aanvechting bespeurd om hun rubriekjes te lezen, laat staan er iets uit te koken... Terwijl ik de stukjes van Loethe, Mac, Onno. Janneke, Marjoleine, Joep, Mac en Felix uit Volkskrant, NRC en Telegraaf altijd als kers op de taart ervaar. Maar goed, hierover had ik me reeds een keer publiekelijk beklaagd.

Verder gaf de krant ruim baan aan ecocharlatan Lars Charas die maandagen achter elkaar vreselijke onzin mocht debiteren. Om een voorbeeld te geven, de beste man vindt dierenwelzijn zó Hollands dat het echt geen issue kan zijn. Maar goed, zo heeft iedereen recht op zijn meninkje.

De filosofie achter
Maar, dan ben je een weekje naar de Franse Alpen geweest en terwijl ik door de stapel kranten werk stuit ik ook op de Trouws/Trouwen (?) en wat schetst mijn verbazing? Een heel katern "Letter & Geest" over vlees. Bij tijd en wijle, zo mooi dat ik er de tranen van in mijn ogen krijg en bovendien schitterend vorm gegeven. In dezelfde editie - ander katern - een heel stuk over worst en hoe mooi het slagersvak is.

En, dat is nog niet alles. In de laatste editie van 2011 worden trendwatchers als Marjan Ippel en Hilde Roothart aan het woord gelaten. We gaan kennelijk toe naar een tijdperk van holistisch en sociaal eten, naar eten van kop tot staart, naar een zaaicultuur en mini-economieën (klein beginnen, bruggen slaan tussen stad en platteland, consumenten worden ook producenten). Het leest een beetje als de filosofie achter DeVrijeKoe/MijnKoeJouwKoe.

En of dat alles nog niet genoeg is: broedende zeearenden in de Biesbosch (bij de Koeien van Arnoud dus) en een heel stuk over 'beerputten', maar dat komt een andere keer aan de orde.

*) De nuttige en van alle gebruiksgemakken voorziene site van Trouw voorziet helaas nietin de mogelijkheid (tijdelijke) abonnementen stop te zetten, maar wat wil je ook met zo'n  naam....