zondag 27 januari 2013

Betuttel!

Ik zal wel iets ergs mankeren, iets psychisch ofzo, iets wat me tot een afwijkeling maakt. Immers, ik begrijp maar niet dat een artikel als het nevenstaande zomaar zonder waarschuwingen in de krant wordt geplaatst. Bij elke film die op tv komt, waakt de overheid over onze tere zieltjes en worden de kijkertjes erop geattendeerd dat ze geschokt zouden kunnen raken door het ongepolijste taalgebruik, nagespeelde gevechten en blote lichaamsdelen.

Ik weet echter als sinds mijn zevende of achtste dat het maar toneel is en geen echt bloed en dat die acteurs het allemaal gewoon hebben overleefd. Met andere woorden het onthutst me allemaal niet meer, maar het bovenstaande artikel vergt toch wel een sterke maag. Op een zakelijke manier legt Marie Louise Schipper bloot wat er mis is met het obesitasbeleid van de overheid.

Een voorkeur voor een bepaald product re realiseren
Het is een beleid dat gebaseerd is op een grenzeloos vertrouwen in het zelfregulerende vermogen van de voedingsindustrie  Hierbij is een cruciale rol weggelegd voor JOGG (Jeugd Op Gezond Gewicht) van Paul Rosenmöller die op haar beurt eveneens een grenzeloos vertrouwen heeft in de voedingsindustrie. Die mag à raison van €50.000 per jaar participeren in JOGG en samen hebben de zes deelnemende bedrijven inmiddels al zeven pilots van de grond helpen tillen. Pilots zoals 'Ik eet het beter' van Albert Heijn.

Uiteraard mag de lokale slager en groenteboer ook rustig meedoen, maar wel op dezelfde voorwaarden. We hechten hier immers aan een 'level playing field'... Bovendien doet de voedingsindustrie inmiddels niet meer aan marketing die specifiek gericht is op kinderen jonger dan zeven jaar en als u denkt dat de reclame erop is gericht om kinderen meer koekjes of andere zoetigheid te laten eten heeft u het helemaal mis. Men tracht slechts een voorkeur voor een bepaald product re realiseren.

Ondertussen stevenen we met ons allen af op een niet meer te beteugelen obesitas-epidemie met een overheid die de vos op de kippen laat passen en een vos die met een schijnheilig gezicht verklaart het beste voor te hebben met de kippen. Misschien heb ik wat weinig eelt op mijn ziel, maar ik zou blij zijn met een waarschuwing bij zo'n artikel: ONGESCHIKT VOOR LEZERS DIE NIET TEGEN CYNISME KUNNEN


dinsdag 15 januari 2013

Sommige varkens, gelijker dan andere varkens

De schoonste ter wereld
"Dit jaar zijn er nieuwe acties tegen pluimveevlees uit de gangbare veehouderij, bestempeld als plofkip. Actiegroepen willen supermarkten dwingen te kiezen voor minder intensieve productiemethoden. Dat vind ik een merkwaardige ontwikkeling. De Nederlandse veehouderij is de meest productieve en daarmee de schoonste ter wereld. Die moet je niet af willen breken. De landbouw moet wereldwijd juist hoogproductiever en intensiever worden, anders sturen we aan op een tekort aan voedsel."

Bovenstaand de, wat gammel verwoorde, opvatting van de bestuursvoorzitter van de WUR, Aalt Dijkhuizen. Hij vergelijkt Wakker Dier, een stukje verderop ook nog met Big Brother. Hij lijkt ook van mening dat binnen het duurzaamheidspectrum sommige varkens gelijker zijn dan andere varkens, om maar even bij 1984 te blijven.

David als Big Brother? Volgens mij is dat laatste een beetje raar en gaat het bij duurzaamheid juist om het geheel. Dus is de noodzaak om schoon te produceren niet van minder belang dan het dierenwelzijn en de eerlijke prijs voor de boeren. En waarom zou hij Wakker Dier betitelen als Big Brother? Het lijkt er verdacht veel op dat hij beseft dat zijn argumenten nogal zwak zijn. De vraag die de vergelijking verder oproept, is hoe we de gezamenlijk lobby van CBL (grootwinkelbedrijf), NFLI (levensmiddelenindustrie) en de gangbare landbouw zouden moeten betitelen.

Dat het wringt, om het ene duurzaamheidscriterium meer gewicht te geven dan het andere blijkt onder andere uit de boude bewering dat de Nederlandse veehouderij de schoonste ter wereld is. (Want de meest productieve) Immers, een deel van die productiviteit is wel het gevolg van de inzet van antibiotica en, de productiviteit mocht ook wat kosten als het gaat om natuur, landschap, dieren- en boerenwelzijn.

Streefcijfers van het ministerie
Wat die laatste twee aangaat is het goed om nog even te wijzen op de gevolgen van de intensivering voor de volksgezondheid. MRSA en ESBL zijn inmiddels zo wijd verbreid, dat boeren en hun familie die opgenomen moeten worden in een ziekenhuis, eerst in quarantaine moeten. Kipfilet is voor ongeveer 90% besmet en het zou zomaar kunnen dat we straks weer massaal sneven aan de gevolgen van een voorheen onschuldige infectie. De veehouderij heeft zich de afgelopen jaren massief ingezet om de antibioticaconsumptie te minderen en is daarbij veel verder gegaan dan de streefcijfers van het ministerie. Ook dat laatste is toch wel bedenkelijk te noemen, zo'n laag ambitieniveau bij een dergelijk dreigend probleem.

Vallen ESBL en MRSA onder het hoofdstuk vervuiling? Dat lijkt een semantische discussie, maar we kunnen in elk geval stellen dat het een direct gevolg is van een landbouwbeleid met een eenzijdige focus op kostenreductie. Misschien een beetje flauw van Wakker Dier om zich zo eenzijdig op de supermarkten te richten. Die zitten namelijk in net zo'n onmogelijke situatie als veel boeren. Waar de boer afhankelijk is van de inkopers van de supers zijn de supers afhankelijk van (activistische) aandeelhouders. Mij lijkt het dat de overheid hier de schone taak heeft om een gelijk speelveld te creëren.

maandag 7 januari 2013

We maken er gehackt van!



Zo pal na oud en nieuw, tijd voor oud nieuws. Of, althans voor iets dat van alle tijden lijkt. Ik doel op het voedselgoochelen.

Denk aan bosvruchtensap met een verwaarloosbaar percentage bosvruchten die niet uit een bos komen. Guacamole waar een homeopathisch beetje avocado inzit, schouderham en ga zo maar door. Het zal wel onder de noemers vallen van "de mensen willen voor de gek gehouden worden" en "je krijgt als volk wat je verdient.." en "hoe kan je voor die prijs nou wat goeds verwachten...".

Dat gegoochel is van alle tijden. Als ik me niet vergis werd aan melk vroeger regelmatig krijt toegevoegd om te verhullen dat het met water was aangelengd. Mindere delen van het varken werden opgepimpt totdat ze leken op de beste delen en zo ontstond de schouderham. Van recenter datum is het kipproduct dat voor een kwart uit water bestaat plus wat varkenseiwit [anders loopt dat water er meteen weer uit]. En zo kunnen we nog wel een tijdje doorgaan.

Eelt op de ziel
Inmiddels heb ik wel wat eelt op mijn ziel gekweekt en probeer ik deze vormen van fraude met een schouderophalen af te doen. Bovendien gaat het toch bijna altijd om de 'usual suspects'. Maar helaas maken ook mensen met een onbezoedeld blazoen zich schuldig aan deze folklore.

Ik bedoel wat zou je anders achter de Vegetarische Slager zoeken dan louter goede bedoelingen? Toch meent de beste man dat hij volop mee moet doen aan deze vaderlandse folklore. Dus heetten zijn plantendingen geen 'plantendingen', maar gehakt, kipspiesjes of tonijn. Nou kan ik me bij gehakt nog wel een dichterlijke vrijheid voorstellen, maar kipspiesjes zonder kip en tonijn zonder vis riekt toch tamelijk onfris.

De vleesverwerkers en het CDA vonden het ook te ver gaan. Weliswaar hebben ze zelf boter op het hoofd (de vleessector o.a. omdat ze geen been ziet in schouder-, blaasham en plakvlees en het CDA bijv. dat geen problemen heeft met kipfilet met water). Eendrachtig tekenden ze protest aan en zodoende heeft de vegaslager zijn producten heel lollig omgedoopt in gehackt, tonyn en vegetarische kipspiesjes.

Kies voor echt
Beetje jammer, want het leek zo sympathiek allemaal en wie is er nu tegen wat meer flexitarisme? Ook jammer dat hij alles goedpraat met flauwe argumenten van het gehalte, 'In een zigeunerschntitzel zit toch ook geen zigeuner? En in een Slavink geen Sla?'

Plantaardige dingen maken die eruit zien als vlees vinden we sowieso raar. Wat is er mis met planten eten? Waarom moeten omgewerkte soja, lupine en zeewier lijken op een schnitzel, kipfilet of een moot van een bijna uitgestorven zeevis?

En wat mij betreft mag u best wat vaker vegetarisch eten, maar dan toch liever geen dingen die op vlees moeten lijken... Kook lekker zelf, geniet daar van en werk daarbij met echte producten. Dat geldt voor vlees, maar evengoed voor groente, fruit en zuivel.

Lex

Leestip voor de beginnende vegetariër: Plenty van Yotam Ottolenghi