Torta di nocciola

Deze (ronde) hazelnoot is nog niet rijp

Net lekker in de zon wat in de Volkskrant gebladerd. Omdat ik het niet laten kan, maar meteen naar Intermezzo om Loethes bijdrage te lezen. Deze week gaat het over noten. Over niet al te lange tijd zal het hier weer walnoten gaan regenen. 's Nachts hoor je ze de hele tijd in het grind of op de auto vallen.

Behalve walnoten heb ik ook wat hazelnoten en sinds vorig jaar komen daar heel veel noten vanaf. De  hazelnoten geven me minder hoofdbrekens dan de walnoten, want die laatsten laten zich vaal slecht bewaren. Vooral de grote exemplaren schimmelen heel snel.

Voor de afwisseling een taartrecept. Erg makkelijk om te maken en vergt het kraken veel geduld. Het recept vraagt om 200 gram geroosterde en fijngehakte hazelnoten en aangezien zo'n noot 2 à 3 gram weegt ben je dus wel even bezig. Pogingen om de bruine vliesjes te verwijderen leiden er bij mij meestal toe dat ik mijn handen brandt. Ik begin er altijd wel aan, maar het resultaat valt nogal tegen.

• 200 gr hazelnoten - geroosterd en fijngehakt.
• 100 gr gesmolten boter plus een beetje voor het invetten van de vorm
• 200 gr zelfrijzend bakmeel en een beetje bloem om de vorm te bestuiven
• 200 gram suiker - eventueel even in de blender fijner maken
• 2 eieren
• citroenrasp van een citroen
• 0,5 dl melk

Stel de oven in op 180ºC en beboter een kleine taartvorm. Daarna een beetje bloem erin en het teveel eruit kloppen.

Het bakmeel in een beslagklom zeven. Maak een kuiltje in het midden en doe daar de rest van de ingrediënten in. Goed doorroeren met een pollepel, in de vorm storten, 30 minuten in de voorverwarmde oven plaatsen, als de koek goudbruin is uit de vorm halen en 15 minuten wachten. Dat laatste is niet makkelijk, maar wel de moeite waard.