Omdat het als apostel van MijnKoeJouwKoe en De Vrije Koe goed is om met beide voeten stevig in de zware klei te staan, bevind ik me regelmatig in een slagerij. Zo was ik daar zaterdag omdat er gehakt gedraaid moest worden. Tevens had slager Bert Vlot hamburgers voor ons gemaakt. Echte, zonder rare toevoegingen. Die hamburgers moesten nog wel even worden verpakt en diepgevroren.
Nadat ik klaar was met het draaien en verpakken trof ik Bert aan in de vriescel. Hij was onze spullen op rekken aan het uitspreiden opdat ze optimaal zouden bevriezen. Ik bood aan dat van hem over te nemen en niet veel later zat ik bij minus 30ºC op mijn knieën bij een rek om het vlees netjes over de rekken te verdelen. Hoewel het geen werkje is dat veel denkkracht vereist, ging ik er toch helemaal in op.
Koelbloedig
Toen ik klaar was draaide ik me om en constateerde ik dat de deur van de vriescel dicht was. Potdicht. Ik duwde tegen de deur en - zoals verwacht - hij gaf geen krimp. Zoals een modern mens betaamt checkte ik meteen mijn mobiel. Zoals verwacht - wederom kreeg ik gelijk - bleek deze geen bereik te hebben. Koelbloedig - dat kostte weinig moeite bij -30ºC - ritste ik meteen alle ritsen dicht en zette ik mijn capuchon op. Daarna bedacht ik me dat er een gerede kans was dat niemand die dag, laat staan op zondag enige aanleiding zou kunnen zien om een blik te werpen in de vriescel. Dat was geen opwekkende gedachte, maar ik kreeg het er wel warm van.
Ik wist toen ook niet veel meer te doen dan nog wat vaker en harder tegen de deur te duwen. Bonken en schreeuwen leek me gezien het isolatiepakket vooralsnog zinloos. Dat was maar goed ook, want ineens vroeg ik me af of het wel een scharnierende deur was. Ik kon het me echt niet herinneren. Maar door voorzichtig trekken ontdekte ik dat het inderdaad een schuifdeur was.
Hamburgertest
Thuis heb ik mijn twee zonen de eerste echte Vrij Koe Hamburger laten proeven. Ze konden hem vergelijken met iets soortgelijks van een of andere super. De hamburger van Vlot heeft met vlag en wimpel gewonnen. Zo zeer zelfs, dat mijn jongste er inmiddels een dagtaak van heeft gemaakt om te vragen naar meer en vaker.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten