Het geval is, dat AH zijn Franchisenemers in de wielen rijdt (althans volgens het artikel). Ondernemers die het goed doen en die een zaak van een andere franchisenemer willen overnemen krijgen geen toestemming. AH wil die zaak liever zelf in handen krijgen. Dat lijkt logisch, want dan telt de omzet van die vestiging harder mee in de cijfers van het concern. Het is ook wel een staaltje onverdund machtsdenken, spreadsheetmanagement, unfair en kortzichtig.
Bonuskaartplannen
Wat het geheel zo leuk maakt is dat het volgt op AH's bonuskaartplannen. Het concern wil geld gaan slaan uit de informatie door bezitters van de bonuskaart maatgesneden aanbieding per mail te kunnen doen. Dat scheelt ze advertentiekosten en verstevigt hun positie ten opzichte van leveranciers die nu nóg afhankelijker worden van AH. Het is immers informatie die zijn ook wel zouden willen hebben.
Tel daarbij op de stevige en comfortabele positie die AH heeft als het gaat om het bedingen van kortingen bij de inkoop alsmede het feit dat in sommige stadswijken, maar ook in dorpen AH in feite de enige supermarkt is en er tekent zich een beeld af waar je vraagtekens bij kunt plaatsen.
Point-of-no-return
Maar misschien zijn we reeds voorbij het point-of-no-return. Immers, toen Jumbo bij de laatste overname de nummer 2 werd van de supermarkten vroegen sommigen zich bezorgd af of dat wel mocht van de NMa. Dat het logischer zou zijn je iets af te vragen bij de #1, kwam al bij niemand meer op.
Misschien zou men zich bij AH eens moeten gaan verdiepen in Corporate Effectuation en wat minder angstig zijn voor het succes van anderen. Anderen, die in een zeer belangrijke rol bijdragen aan het succes van het concern, anderen die je ook echt nodig hebt om succesvol te blijven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten