Ben ik nou zo dom?

Ik snap er weer eens niets van. Volgens mij zijn er veel mensen die een voorkeur hebben voor authenticiteit. Voor de supers levert dat problemen op. Die staan op een forse achterstand als ze producten willen aanbieden die ambachtelijkheid en authenticiteit moeten uitstralen. Past niet in hun mindset en evenmin bij hun imago. Van die kleine porties iets in een verpakking die zonder meer buitenproportioneel genoemd kan worden en die allesbehalve authentiek of puur of eerlijk aandoet.

Nu lees ik echter in Trouw dat Sandra Baan van Studio Baan in Venlo een reddingsactie is gestart voor groent en fruit dat er anders uit ziet. Dus aubergines, paprika's, komkommers die niet voldoen aan een of andere DIN-A4 norm, maar die er vaak grotesk uitzien. Dat is leuk om te zien en de smaak is er niks minder om, maar de harde praktijk wil dat ze worden ausradiert door veilingen en supers want we willen dat niet. Ja u leest het goed, u wilt weer eens iets niet en het is uw domme schuld dat die arme supers kostbaar voedsel moeten weggooien.

Sandra is zodoende met een initiatief gekomen dat ertoe leidt dat het misvormde groente en fruit wordt gebruikt door cateraars in instellingen. Uiteraard steek ik liever de loftrompet over mijn eigen goede daden en tuit ik liefst mijn eigen lof, maar Sandra's idee een eind te maken aan deze praktijk is briljant en terecht beloond met een nominatie voor de Nima-marketingprijs, categorie duurzaam ondernemen. De veilingen en de supers zijn er niet blij mee. Als ik veiling of super zou zijn, zou ik het echter wel weten: ik zou alle misvormde groente en fruit prominent uitstallen. Gewoon in de krat, zonder verspillende verpakking met lullige teksten. En meteen zou ik een stuk authentieker, puurder en eerlijker overkomen als super.