Aangezien ik Rita op geen enkele manier als eetlustopwekkend ervaar heb ik nog nooit een aanvechting bespeurd om hun rubriekjes te lezen, laat staan er iets uit te koken... Terwijl ik de stukjes van Loethe, Mac, Onno. Janneke, Marjoleine, Joep, Mac en Felix uit Volkskrant, NRC en Telegraaf altijd als kers op de taart ervaar. Maar goed, hierover had ik me reeds een keer publiekelijk beklaagd.
Verder gaf de krant ruim baan aan ecocharlatan Lars Charas die maandagen achter elkaar vreselijke onzin mocht debiteren. Om een voorbeeld te geven, de beste man vindt dierenwelzijn zó Hollands dat het echt geen issue kan zijn. Maar goed, zo heeft iedereen recht op zijn meninkje.
De filosofie achter
Maar, dan ben je een weekje naar de Franse Alpen geweest en terwijl ik door de stapel kranten werk stuit ik ook op de Trouws/Trouwen (?) en wat schetst mijn verbazing? Een heel katern "Letter & Geest" over vlees. Bij tijd en wijle, zo mooi dat ik er de tranen van in mijn ogen krijg en bovendien schitterend vorm gegeven. In dezelfde editie - ander katern - een heel stuk over worst en hoe mooi het slagersvak is.
En, dat is nog niet alles. In de laatste editie van 2011 worden trendwatchers als Marjan Ippel en Hilde Roothart aan het woord gelaten. We gaan kennelijk toe naar een tijdperk van holistisch en sociaal eten, naar eten van kop tot staart, naar een zaaicultuur en mini-economieën (klein beginnen, bruggen slaan tussen stad en platteland, consumenten worden ook producenten). Het leest een beetje als de filosofie achter DeVrijeKoe/MijnKoeJouwKoe.
En of dat alles nog niet genoeg is: broedende zeearenden in de Biesbosch (bij de Koeien van Arnoud dus) en een heel stuk over 'beerputten', maar dat komt een andere keer aan de orde.
*) De nuttige en van alle gebruiksgemakken voorziene site van Trouw voorziet helaas nietin de mogelijkheid (tijdelijke) abonnementen stop te zetten, maar wat wil je ook met zo'n naam....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten