Mijn jongste zoon, negen jaar, blijkt op school les te krijgen over eten. Onder de titel "Ik eet het beter" wordt les gegeven over gezonde voeding. In de verte lijkt het materiaal op iets van onze alomaanwezige grootgrutter Heijn en dat klopt.
De school van mijn kinderen ziet er geen kwaad in, maar ik vind het bedenkelijk. Nu ben ik de eerste om aan mezelf te twijfelen en mezelf paranoia toe te dichten, maar het illustreren van de "schijf van vijf" met behulp van AH-huismerkproducten vind ik - op z'n zachts gezegd - ordinair en doorzichtig. Duurzaam is het ook al niet, want water komt in de optiek van AH uit een plastic flesje.
Verderop in het blad leer ik dat yoghurt wordt gemaakt met poedermelk en verder wordt er een hele pagina gewijd aan halvarine. Olijfolie wordt ook nog genoemd, maar boter - als u denkt dat ik hier zou kúnnen doelen op margarine, mag u nu wel stoppen met lezen - komt in het hele blad niet voor. Over halvarine wordt gezegd, "Halvarine smeer je elke dag op je brood...". Mijn arme kind zal zich nu wel misdeeld voelen, want iets anders dan boter heb ik nog nooit in huis gehad.
Wat ik met name kwalijk vind is dat deze vorm van product placement in een schoolse context wordt aangeboden. Vervelend is vooral dat AH daarmee de status krijgt van een onbetwistbare autoriteit op gebied van voeding en gezondheid. Immers aan het waarheidsgehalte van wat juf of meester zegt kan en mag niet worden getwijfeld en datzelfde geldt voor al het lesmateriaal.
Aan het waarheidsgehalte van dit soort materiaal daarentegen moet wel worden getwijfeld en ik zou er een voorstander van zijn om kinderen aan de hand van dit soort materiaal wat kritisch besef bij te brengen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten