Neanderthalers met smoothies

Mijn bijdrage aan de bonenestafette, een foto van twee pronkbonen

Vandaag viel mijn oog op een mailtje met als titel "4 reasons you shouldn’t eat grains". Ik las het met een half oog, dacht aanvankelijk dat het over bonen ging omdat ik gisteren iets had gedaan in het kader van de bonenestafette.

Langzaam drong echter tot me door dat het inderdaad over graan ging, dat spul waar ze brood van maken en pasta en taarten en pepernoten en knödel en gnocchi... Altijd gedacht dat dat toch de onschuld zelve was, maar daar blijkt weer niks van aan. Je wordt er DIK van. Schijnt heel erg te zijn, dat 'dik'.

De schrijver van het artikel begint vervolgens een queeste naar een graanvrij leven, het zogeheten paleodieet. Dat had hij uit een boek. Als ik eerlijk ben, had ik een ander, romantischer idee bij dat paleodieet. Dat zal wel komen omdat ik het platteland bevolk. In elk geval zag ik de moderne neanderthaler niet direct voor me lurkend aan een smoothie of hopen suiker wegwerkend.

Door het lezen van een tweede boek ontdekte onze briljante voedingskundige namelijk dat het verorberen van bergen suiker en smoothies (alles met weglating van brood en/of pasta) niet de weg was naar een slanke taille.

Zoiets stemt me toch een beetje treurig, zoals zijn hele zoektocht me niet veel vrolijker maakte. Hij hobbelde al etend en zwetend van de ene ontgoocheling naar de andere. Jammer ook omdat het bij mij tot de trieste constatering leidde dat dat paleodieet helemaal geen vrolijke boel was van mannen en vrouwen op blote voeten en in berenvellen, die bij een lekker vuurtje onbeschaamd zaten te kluiven aan onbeschoft grote bouten. Alles uiteraard rijkelijk begeleid door forse hoeveelheden wijn in bonkige kroezen, nappen, hoorns en schedels. Niks van dat alles. Het is weer de zoveelste variant van de zuinig kijkende weightwatch-adepten met een chronische gebrek aan zelfrelativering.

Zou het niet gewoon veel gezonder zijn om gevarieerd en vooral lekker te eten in plaats van eten en/of voedsel in te zetten als middel om te komen tot een stuk zelfontplooiing naar de medemens toe of iets anders heel ergs. De vraag stellen is hem beantwoorden.

Opmerkelijk overigens dat de schrijver het niet na kan laten Oscar Wilde aan te halen met zijn uitspraak, "Als met mate, inclusief matigheid". Dat lijkt mij een rake observatie.