Vette hulp

Gisteren stuitte ik op een oud artikel, waarin werd gesteld dat het eten van vet, van vlees werd aangeprezen als een goede remedie tegen overgewicht. Maar ik aarzelde. De beweringen waren wel heel stellig en zojuist had ik op de radio gehoord dat het mooie van internet is dat alles gecheckt kan worden. Maar hoe zou ik een vinger moeten krijgen achter het waarheidsgehalte van een aantal stellige stellingen. Zoals..

De westerse mens wordt dikker en dikker. Al 25 jaar voeren voedseldeskundigen met de overheid in hun kielzog campagne tegen het eten van vet. Zoete drankjes, repen en boterhammetjes leveren een wilde piek in het bloedsuikergehalte op, waaraan iemand die geestelijke arbeid of lichte lichamelijke inspanningen verricht helemaal niets heeft.

..Het percentage Nederlanders dat echt te dik is (de lijders aan obesitas), is gestegen van vijf tot tien procent. In de Verenigde Staten liggen de vetzuchtpercentages nog veel hoger, maar wij zijn bezig met een inhaaloperatie.

We zijn niet alleen dikker dan ooit; het aantal hartaanvallen neemt ook toe en type-a-diabetes, vroeger ouderdomssuikerziekte genoemd, wordt algemener en komt tegenwoordig zelfs bij vijftienjarigen voor. Het merkwaardige is dat de adviezen van overheden, artsen en diëtisten om vetarm te eten wel degelijk zijn nageleefd.

Complotdenken
Een wel gemikte verwijzing naar een onderzoek, statistiek of dataset zou mijn geloofwaardigheid totaal kunnen ondermijnen en dat zou niet handig zijn. Een klein probleem is bovendien dat het artikel al bijna tien jaar oud is.

De auteur (Marc Roele) neemt verder de voedingsindustrie zwaar onder vuur en dat voedt de verdenking dat hij niet vrij is van complotdenken:

Precies een kwart eeuw geleden besloot een commissie van de Amerikaanse Senaat dat iedereen die ouder is dan twee jaar minder vet zou moeten eten. De levensmiddelenindustrie was maar wat blij met aanbevelingen van de overheid om vetarm te eten. De verkoop van vet was allang geen vetpot meer. Opeens kon men duizenden nieuwe producten op de markt zetten: vetarme koekjes, chips en toetjes. Vet in margarine werd vervangen door water - een goedkoper ingrediënt dat voor een hogere prijs kon worden verkocht. Vetvervangers, zoals Olestra van Procter & Gamble, zijn ook goudmijntjes. Van alle producten in de voedingsmiddelenindustrie is de winstmarge op slanke producten het hoogst, gevolgd door die op koolhydraatrijke producten (sportdrankjes, vruchtensappen, chips en repen). Ons drinken is tegenwoordig zo volgestampt met koolhydraten dat een hongerstaker die veel zoete drankjes plus de broodnodige vitaminen tot zich neemt het risico loopt om aan zwaarlijvigheid te overlijden.

Hulp uit onverwachte hoek
Enfin het probleem was dus dat het hele verhaal koren op mijn molen is, het is een mooie samenvatting van wat ik zelf ook al zo lang beweer, maar ergens voelt het ook wel als glad ijs. Immers, wat weet ik van de juiste verhouding tussen omega 3 en 6 vetzuren in vet. Gelukkig echter kwam er vandaag hulp uit onverwachte hoek.

Grist publiceerde een interview met een man die zijn sporen heeft verdiend bij grote voedingsbedrijven als General Mills en Nabisco. Bruce Bradley wijst in een nieuwe blog op de groter veranderingen die hebben plaatsgevonden in de levensmiddelenbranche. Als gevolg van de toegenomen macht van aandeelhouders en grootgrutters vond in de sector een consolideringsslag plaats en is heel erg in de kosten gesneden. De gevolgen:

This has hurt our food supply in many ways. First, huge, multinational food companies now dominate the landscape. Wielding far greater lobbying power and much deeper pockets, these companies have been very successful in stagnating food regulation. Second, cost savings have been a key profit driver for the industry, but they've had a devastating impact on both food quality and food safety. Think factory farming and GMOs, just to name a couple of examples. Third, as consumers' health concerns have increased, processed food manufacturers have become even more aggressive in making dubious health claims or co-opting fad diets to market their brands and develop new products.

Enfin, ik neem het risico maar, want het klinkt allemaal even logisch als desastreus. Ik sta niet honderd procent in voor het feit dat alles voor de volle honderd procent klopt, maar het levert in elk geval stof tot nadenken.