Door calorieën op de fles

Dat er straks op alcoholische dranken als bier en alcohol aangegeven moet worden hoeveel calorieën er in zitten is niet onlogisch. Als het op niet-alcoholische dranken moet, waarom dan niet op dranken waar alcohol in zit.

Niet dat we denken dat het iets zal uithalen. Wij kunnen ons slecht - zeg maar überhaupt niet - voorstellen dat iemand zich bij de keuze voor een mooie fles wijn zal laten beïnvloeden door het verschil tussen 83 en 95 calorieën per glas. Volgens ons werkt dat zo niet.

Wetenschappelijke accuratesse

Misschien zijn we probleemdenkers want we vragen ons ook meteen af hoe zo'n maatregel uitgevoerd moet worden. Worden die calorieën aangeduid per liter, 100ml of het glas dat bij de consumptie in kwestie hoort. Het eerste is onwerkbaar omdat het niet aansluit bij de praktijk. Het tweede zet mensen op het verkeerde been omdat het in het ene geval veel minder is dan een standaard consumptie (bier) en in het andere veel meer (gedestilleerd). En zolang er geen dwingende voorschriften zijn inzake glas/drank-combinaties, hebben we daar ook een probleem.

Ernstiger is dat het een probleem veroorzaakt voor kleine wijnboeren en andere drankproducenten. Want waar bij sulfiet mag worden volstaan met het nietszeggende "bevat sulfiet", wordt bij de calorieënvermelding aan wetenschappelijke accuratesse gehecht.

Voor een beetje brouwer of wijncoöperatie, waar wordt gedacht in hectoliters is dat allemaal geen probleem de analysekosten en jaarlijkse aanpassingen van etiketten zijn verwaarloosbaar omdat ze uitgesmeerd worden over heel veel flessen. Voor een kleine wijnboer die soms maar 200 flessen van een bepaalde soort vult, kan het ertoe leiden dat hij maar beter kan stoppen.

We smoren de start-ups

In feite is het een effectieve methode om start-ups op gebied van wijn, bier etc. in de wieg te smoren, tenzij ze over onuitputtelijke reserves beschikken. Maar ook gevestigde stokers, brouwers en wijnmakers die niet van de volumes zijn zullen moeten gaan nadenken of het nog wel de moeite loont om die paar flesjes af te vullen.

Maar ja, gelijke kappen, level playing fields, u kent de dogma's wel. Maar waarom je dan wel kunt volstaan met "bevat sulfiet", met wettelijk toegestane hoeveelheden tot 160 mg/l voor rode wijn en 210 mg/l voor witte wijn, waarbij een uitzondering wordt gemaakt voor enkele zoete wijnen, die meer mogen bevatten... Dat vinden we toch een beetje willekeurig en jammer voor producenten van biologische en natuurwijnen die er in slagen uit te komen met maar 40mg/l.

Gelukkig kennen we ook nog het regeldrukdogma, want we moeten de regeldruk verzachten. In de praktijk lijkt dat niet erg te lukken, maar hier ligt toch een mooie scoringskans. Geef de brouwers, stokers en wijnboeren de keuze tussen een exact getal gebaseerd op een gecertificeerde analyse of een schatting die aan de veilige (hoge) kant is. Als je denkt dat jouw drank met weinig calorieën beter verkoopt met een exacte aanduiding van het aantal calorieën dan investeer je in een jaarlijkse analyse, maar als je denkt dat mensen jouw goddelijke vocht níet kopen om dunner bij te blijven, dan komt er op het etiket iets als "bevat maximaal 100 calorieën per glas van 100 ml" ook als er 83 calorieën inzitten.