Gustaaf Haan, wil namelijk één woord voor alle producten die niet-biologisch, niet-diervriendelijk, niet-slaafvrij, niet-etc. zijn. Dat klinkt heel handig en gemakkelijk en klantvriendelijk voor de verwarde consument. Maar het is een paard van Troje.
Duurzaamheidsouderlingen
Het idee van meneer Haan leidt net zo min tot een betere wereld als elke andere vorm van fundamentalisme. Het zou al snel leiden tot een raad van duurzaamheidsouderlingen die aan de hand van een protocol mag gaan bepalen wat wel en wat niet door de beugel kan.
We zien het al voor ons. Eerzame bakkers die een negatief label krijgen omdat vrouw of kind wel eens meewerkt (uitbuiting, kinderarbeid). Of een boer die zijn dieren laat slachten bij een slager die niet biologisch is omdat hij niet wil dat zijn dieren uren op transport moeten naar een biologisch slachthuis*.
Plofbrodenbakker
Nu al leidt dat laatste er toe dat zo'n boer geen biologisch keurmerk op zijn vlees mag plakken, maar als we gaan doen wat meneer Haan wil, krijgen de rundersaucijzen van onze eerzame boer en die kleine ambachtelijke bakker hetzelfde negatieve label als het vlees van de kiloknaller en de plofbrodenbakker.
Eigenlijk staan we nog steeds achter ons oorspronkelijke idee waarbij al die positieve keurmerken worden afgeschaft door een handjevol negatieve. Nét iets genuanceerder én het laat mensen nadenken over hun eten en wat ze belangrijk vinden. En volgens ons is eten veel te belangrijk om niet over na te denken.
*= In de huidige situatie krijgt deze boer 'slechts' geen certificaat van SKAL...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten