Fairtrade Labeling Organisations International heeft een kantoor in Bonn en daar ziet men er nauwgezet op toe dat er geen misbruik wordt gemaakt van het begrip fairtrade. Dat is maar goed ook, want zo'n keurmerk leidt tot extra omzetgroei en is dus gewild bij lieden die niet helemaal te vertrouwen zijn.
Toen een restauranteigenaar zich bij me beklaagde over de slechte verkrijgbaarheid van fairtrade wijn, tuinde ik er weer eens in. Ik dacht hem wel even te kunnen helpen aan goede wijn van armlastige wijnboeren in de oude wereld. Maar zo werkt het dus niet, want de mensen van de Fairtrade Labeling Organisation hebben bedacht dat je in Europa of als inwoner van een land dat lid wil worden van de EU niet arm kunt zijn en/of niet uitgebuit kunt worden. Ze hanteren ook een bepaald gemiddeld inkomen, ongeacht of je in een land woont waar je je halve inkomen in de verwarming van je huis moet steken en het groeiseizoen drie maanden duurt of dat je in een land woont waar er geen woord is voor het begrip kachel.
Dus boeren in de armste delen van Transnistrië, Turkije en Tsjetsjenië hebben het per definitie goed, zoals alle boeren binnen de EU. Die hebben geen bescherming nodig of een beetje hulp van een keurmerk dat hun product net een beetje aantrekkelijker maakt dan dat van bedrijven die er geen enkel probleem in zien om hun leveranciers het mes op de keel te zetten ten behoeve van de maximering van de marges.
Raar? Misschien iet, maar ik snap er weer eens helemaal niets van.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten