Sugar me

We hebben niks tegen suiker. Suiker is een prima energiebron. Als je snel veel energie nodig hebt, dan zijn suikerhoudende producten een prima oplossing. De suiker in de die producten of gewoon pure suiker - maar dat vinden wij weer niet zo lekker - zit binnen de kortste keren in je bloed en is dan meteen beschikbaar voor de krachtsinspanning die je moet leveren.

Maar zó vaak hoeven wij geen enorme krachtsinspanning te leveren. Hooguit als we druk zijn met wilgen knotten en het uitbaggeren van onze sloten. Voor de rest lopen we een paar keer naar de brievenbus, kuieren we naar het einde van de tuin en zitten we op een toetsenbord te rammelen. Daarvan ga je zelden of nooit bibberen als gevolg van een acuut suikertekort.

Rabiate verkettering verzadigde vetzuren
Vroeger was dat misschien anders, tenminste als je geen aristocraat was. Toen was zwaar fysiek werk - ook voor de vrouw des huizes - schering en inslag. De paradox is echter dat we toen een fractie van de suiker aten van de hoeveelheid die we nu gemiddeld consumeren. Twee eeuwen geleden was het 4,5 kg per persoon per jaar, maar nu is het 39 kg.

Dat die chronische overdosering problemen gaat opleveren voor de volksgezondheid staat buiten kijf. Gemiddeld kampen we steeds vaker met overgewicht en diabetes type twee gaat uitgroeien tot een serieuze epidemie.

Genuanceerd als we graag willen zijn, voelen wij weinig voor zoiets als een suikertax of een stoplichtsysteem. We roepen ook niet dat suiker 'het witte gif' is. Dat laatste is ook gewoon onzin. Het gaat om de dosis. Maar tegelijkertijd vinden we dat ons Voedingscentrum wel heel erg suikervriendelijk is. Zo rabiaat als verzadigde vetzuren worden verketterd, zo stil zijn ze als het gaat om de gevaren van suiker.

Kulargument
Zelf geven ze aan dat dat is omdat er in Nederland geen richtlijn bestaat omtrent de maximale inname van suiker. En dan worden ze ook meteen heel consequent. Ze vermelden zelfs geen suiker bij hun recepten. Bij die recepten staat een keurige tabel met voedingswaarden (zoals verplicht op etiketten), maar waar elke fabrikant gehouden is aan de vermelding "Koolhydraten; waarvan suiker", volstaat het Voedingscentrum met "Koolhydraten".

We hebben ze daarop aangesproken, ze konden dat niet verdedigen met enig argument en hebben beloofd dit aan te passen. Het heeft alleen nog wat (technische) voeten in de aarde. Dat lijkt ons een kulargument, maar dat terzijde.

Maar zoals gezegd, zoeken we graag we graag de nuance. Dat kostte dit keer wat moeite, maar zodra we worden lastig gevallen met argumenten die niet steekhoudend zijn gaan we spitten. Zo viel ons oog op een chipsverpakking. Op die verpakking staat aangegeven hoeveel suiker per 100 gram en daarnaast staat de referentie inname aangegeven (voorheen ADH - Aanbevolen Dagelijkse Hoeveelheid). In het geval van de chips is een portie van 20 gram goed voor 1% van de referentie inname voor suiker. De chipsproducent lijkt daarmee braver dan het Voedingscentrum.

Onverdund kritisch
Toen we gingen zoeken op Referentie Inname stuiten we meteen op een pagina van het Voedingscentrum. Daaruit bleek dat dát dus wel een officiële richtlijn is. Onze eerste impuls was om het voedingscentrum stevig de oren te wassen. Want een beetje vrijblijvend shoppen in het richtlijnenwinkeltje vinden we niet zo netjes.

We waren echter blij verrast toen we verder lazen. Dat vermaledijde Voedingscentrum bleek ineens onverdund kritisch te zijn. Die RI wordt aangegeven als percentage per portie. In het geval van de suiker in de chips 1%. Valt donders mee denk je dan, maar dan hebben we het over een portie van 20 gram... een tiende van zo'n zak. Het Voedingscentrum schrijft hierover:

Bij het lezen van het icoon moet ook gelet worden op de portiegrootte. Deze bepaalt de fabrikant zelf en komt niet altijd overeen met de praktijk. Een halve literfles frisdrank bestaat bijvoorbeeld uit 2 porties. De fabrikant berekent de hoeveelheid suiker voor 1 portie en zet dat op het etiket. De meeste mensen drinken zo’n flesje in één keer leeg, terwijl ze niet weten dat het eigenlijk 2 porties zijn. Je krijgt dan wel 2 keer zoveel suiker binnen als het gehalte dat voor 250 milliliter op het etiket staat.

Als je een halve zak chips leeg eet, krijg je vijf maal zoveel suiker, zout, calorieën etcetera binnen... Bovendien is die RI gebaseerd op een volwassen vrouw terwijl veel chipseters nog puber moeten worden. Je zou er moedeloos van worden. Die hele warenwetgeving lijkt per definitie lek als een mandje. De gemiddelde consument heeft er in elk geval niets aan.