Fileerder van dienst

En zo haalt het ene argument het andere uit. Gezellig kan je het niet noemen, maar leerzaam is het soms wel. Als gevolg van een discussie over lokaal vlees versus vlees van pampakoeien, i.c. de discussie of mensen ooit de moeite nemen om daadwerkelijk bij een boer of slager te gaan kijken, vroeg ik me af wat de alternatieven zijn. Volgens mijn opponent moet het namelijk online worden geregeld.

Dat online klinkt ook heel bijdehand en bijdetijds, maar wat bedoelt hij eigenlijk? Het is zo'n vraag die je haast niet durft te stellen, want misschien heb je wel iets gemist. Of je krijg een flitsende uitleg over peer-to-peer cloud-based community driven client/server side no-break solid state systems, waarna je je een nietige nitwit voelt. Vervolgens durf je alleen maar iets onverstaanbaars te stamelen in de hoop dat je de indruk wekt dat je alleen maar even testte of je opponent net-zo-bij-de-tijd is als jij*.

Daadwerkelijk naar de boer
In de praktijk zal het wel weer gaan om keurmerken. We hebben in Nederland momenteel meer dan honderd duurzaamheidskeurmerken. Of dat dan wel duurzaam is en of de gemiddelde consument daar mee om kan gaan is sterk de vraag.

Lento Melo toont zelf aan heel diervriendelijk te zijn door middel van een indrukwekkende opsomming aan keurmerken. En natuurlijk geen consument die daar ooit naar kijkt, misschien is het percentage dat de moeite neemt om uit te zoeken wat ISO22000 of Verordening (EG) nr. 825/2004 nog wel kleiner dan het percentage dat daadwerkelijk naar de boer toe gaat...

Overdadig gecertificeerd
Als fileerder van dienst ben ik maar eens gaan spitten. Men is nogal trots op het overdadig gecertificeerde Uruguayaanse slachthuis. Jammer alleen dat het niet met name wordt genoemd. Ook jammer dat meteen al het eerste keurmerk niets met dierenwelzijn heeft te maken. ISO9001 betreft namelijk een paar meter papier in keurige ordners waarmee het bedrijf kan aantonen dat de kwaliteitszorg keurig op papier is vastgelegd...

Eigenlijk is er maar één (SKAL) dat iets zegt over dierenwelzijn. De rest is - en dan drukken we ons erg voorzichtig uit - minder relevant als het gaat om dierenwelzijn (zie het onderstaande lijstje).

1. BRC
2. ISO22000
3. HACCP (1, 2 en 3 drie betreffen voedselveiligheid en zijn grotendeels overlappend en hebben niets met dierenwelzijn te maken heeft - red. Eetwijzer)
4. USDA Organic (dit keurmerk ligt momenteel onder vuur omdat 'dierenwelzijn volgens de USDA niet belangrijk is'  - red. Eetwijzer)
5. Verordening (EG) nr. 1778/2002 algemene beginselen en voorschriften van de levensmiddelenwetgeving, tot oprichting van een Europese Autoriteit voor voedselveiligheid en tot vaststelling van procedures voor voedselveiligheidsaangelegenheden  (Dierenwelzijn? - red. Eetwijzer)
6. Verordening (EG) nr. 825/2004 Anti-dumping maatregel gericht op Japanse TV-camera's (Het staat er toch echt - red. Eetwijzer)
7. Verordening (EG) nr. 854/2004 betreft specifieke voorschriften voor de organisatie van de officiële controles van voor menselijke consumptie bestemde producten van dierlijke oorsprong (minimale aandacht voor dierenwelzijn (art .4) - red. Eetwijzer)
8. Verordening (EG) nr. 999/2001 betreft voorschriften inzake preventie, bestrijding en uitroeiing van bepaalde overdraagbare spongiforme encefalopathieën (BSE - red. Eetwijzer)

Naschrift & Noot:

* De werkelijkheid is soms hilarisch. Terwijl ik druk was mijn een persiflage ontving ik een tweet met als inhoud: "De keurmerken worden vanzelfsprekend ge-audit. Daarnaast ben ik zelf bezig om een 'wisdom of the crowd" model (peer2peer, valuebased te starten. Transparantiemodel. Daarmee kan online 'bezoek' worden vormgegeven'...

#6 Is inmiddels aangepast. Moest niet 825/2004 zijn, maar 593/2013 - typefout. Toch maar weer even erbij gegoogeld en dat blijkt dan te gaan om: UITVOERINGSVERORDENING (EU) Nr. 593/2013 VAN DE COMMISSIE van 21 juni 2013 betreffende de opening en de wijze van beheer van tariefcontingenten voor vers, gekoeld of bevroren rundvlees van hoge kwaliteit en voor bevroren buffelvlees...