En het bloed kroop voort

We leven allemaal in de illusie dat we unieke persoonlijkheden zijn. De een heeft daar wat meer last van dan de ander. Ik vrees dat ik een ernstig geval ben. Ik wilde per se niet in de voetsporen treden van mijn vader, die hoofd catering was bij Shell. Boer, zoals een van mijn opa's viel daarom dus ook af. Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan.

Dus sta je op een bepaald moment voor een zaaltje met boeren aan de veemarkt in Purmerend, diezelfde markt waar je als jongetje wel eens met je opa was geweest. Dus loop je doodgemoedereerd tussen de karkassen in een koelcel, bevindt je je in een restaurant meestal in de keuken en ben je ongemerkt de hele dag bezig met koken, voedsel en vee. La forza del destino in optima forma (de kracht van het lot).

Van nature geen stedeling
Kort samengevat, meer Vrije Koe dan Vrije Wil. En is dat dan erg? Is het erger dan je verdiepen in de planning en marketing van een multinationaal scheepvaartconcern of het schrijven van een artikel over nieuwe administratieprocessen van een onderwijskoepel. Ik denk dat ik de vraag maar onbeantwoord laat.

Ik ben van nature geen stedeling. Ik hou wel van het dorpse en nog veel meer van het buitengebied. Toen ik daar eenmaal mijn huidige stek had gevonden bedacht ik me dat het mooi zou zijn als je als consument je eigen koe, varken of schaap zou hebben. Immers, dan weet je wat je eet en dan snap je ook dat dat respect verdient. Dat was vijftien jaar geleden en dat was een mooie gedachte die een mooie gedachte bleef. Af en toe werd ik er weer aan herinnerd, bijvoorbeeld toen ik in Spanje bij de slagerij in een heel klein dorpje posters zag voor een stierengevecht. Op die posters stonden de stieren die later in de slagerij terecht zouden komen. Die mensen wisten dus wat ze gingen eten.

Zoals mijn vader, zoals mijn opa
In het najaar van 2010 attendeerde iemand me op Cynthia Bruining en De Vrije Koe en niet veel later verscheen er een artikel in de Volkskrant met als titel, 'Koop je eigen koe'. Voor mij was dat de aanleiding om MijnKoeJouwKoe te beginnen, als aanvulling op De Vrije Koe. Immers Cynthia had al een boer en een slager en een logistiek proces. Inmiddels hebben we besloten tot een fusie, heeft Liesbeth zich bij ons aangesloten, hebben we een stevig business plan geschreven, gaan we een extra samenwerkingsverband aan (waarover later meer), neemt het aantal boeren dat we bedienen gestaag toe en betrekken we binnenkort een duurzaam kantoor/kookstudio/groepsaccommodatie in Sleeuwijk. Dan werk ik dus letterlijk in een keuken - zoals mijn vader - en met koeien - zoals mijn opa.

Lex


Dit verscheen eerder vandaag op devrijekoe.blogspot.com