Snoekbaars met courgette/tomaat

Omdat we snoekbaars ongeveer de lekkerste vis vinden die we kennen en omdat FOODbazar het assortiment inmiddels heeft uitgebreid met verse vis - waaronder snoekbaars - maar even een recept met snoekbaars.

4 eetlepels milde olijfolie

3 à 4  snoekbaarsfilets van ongeveer 200 gram (zonder huid)

peper, zout, citroen, milde paprikapoeder, verse gember

Vermeng de peper en het zout met de olie, rasp een halve citroen er boven, theelepel paprikapoeder toevoegen en een halve centimeter geraspte gember. Even doorroeren en er de filets mee insmeren.

Bak de filets in een droge pan op een matige vlam gedurende twee minuten, draai ze om en geef ze nog twee minuten. Neem de pan van het vuur en zet de pan met de vis erin apart.

1 kleine courgette

200 gram kerstomaten

1 eetlepel olijfolie

teentje knoflook

takje tijm

zout en peper

1 eetlepel koude boter

Verwijder beide uiteinden van de courgette, halveer hem in de lengte en snijdt hem in dunne schijven. Was de tomaatjes en halveer ze. De olie verhitten, courgette en tomaten erbij doen, knoflook fijn snijden en samen met de tijm mee laten stoven, op smaak brengen met peper en zout en tot slot de boter toevoegen en laten versmelten met de groenten.

De groente samen met de filets op een warm bord serveren.

Culinaire kalknagels

Geen plofkip

Maggi heeft de culinaire variant van de kalknagel uitgevonden. Het heet Mals en Kruidig en is bedoeld om een einde te maken aan het eindeloze lijden van talloze vaderlanders die keer op keer worden geconfronteerd met te droge en te smakeloze kipfilet.

Het lijkt ons een niet bestaand probleem, dus met het eindeloze lijden zal het ook wel meevallen. Maar zoals dat gaat; noem iets een probleem en het is een probleem. Net zoals die fictieve kalknagelepidemie.

Wat de Maggimannen echter handiger doen dan doen farmaceuten is de marketing. In plaats van dure televisiecommercials met pratende kalknageltenen paaien ze de goedgelovige foodblogger community. Menig foodbloggertje voelt zich meteen een hele pief als hij of zij een pakje en wat goodies krijgt van een multinational. Kost Nestlé helemaal niks. En iedereen maar geloven dat de bloggers wel te vertrouwen zijn, maar daar hadden we het al een keer over.

Papier duurder dan kip

Mensen die wat aan te merken hebben op deze gebakken lucht, worden eensgezind door de foodblogger community weggezet als azijn plassende zuurpruimen. Het zij zo.

En tóch. we moeten het ze na geven, de Maggimannen*. Velletjes papier verkopen, besmeerd met industrieel vet, suiker, zout en wat kruiden(aroma's) om kip mee te bereiden. Omgerekend zijn de velletjes papier per gram meer dan twee keer zo duur dan kipfilet. Uiteraard hebben we het dan over plofkip, maar we moeten er ook niet aan denken dat een volwaardige kip dermate triest zou moeten eindigen.

Schokkende schok der herkenning

Het begon zo leuk, een betoog over de onwenselijkheid van 'positieve keurmerken' in de Volkskrant. De argumenten waren stuk voor stuk doordacht, maar de uitwerking was - we raken hier aan de uiterste uiteinden van onze diplomatieke uitdrukkingsvaardigheid - minder lucide.

Gustaaf Haan, wil namelijk één woord voor alle producten die niet-biologisch, niet-diervriendelijk, niet-slaafvrij, niet-etc. zijn. Dat klinkt heel handig en gemakkelijk en klantvriendelijk voor de verwarde consument. Maar het is een paard van Troje.

Duurzaamheidsouderlingen
Het idee van meneer Haan leidt net zo min tot een betere wereld als elke andere vorm van fundamentalisme. Het zou al snel leiden tot een raad van duurzaamheidsouderlingen die aan de hand van een protocol mag gaan bepalen wat wel en wat niet door de beugel kan.

We zien het al voor ons. Eerzame bakkers die een negatief label krijgen omdat vrouw of kind wel eens meewerkt (uitbuiting, kinderarbeid). Of een boer die zijn dieren laat slachten bij een slager die niet biologisch is omdat hij niet wil dat zijn dieren uren op transport moeten naar een biologisch slachthuis*.

Plofbrodenbakker
Nu al leidt dat laatste er toe dat zo'n boer geen biologisch keurmerk op zijn vlees mag plakken, maar als we gaan doen wat meneer Haan wil, krijgen de rundersaucijzen van onze eerzame boer en die kleine ambachtelijke bakker hetzelfde negatieve label als het vlees van de kiloknaller en de plofbrodenbakker.

Eigenlijk staan we nog steeds achter ons oorspronkelijke idee waarbij al die positieve keurmerken worden afgeschaft door een handjevol negatieve. Nét iets genuanceerder én het laat mensen nadenken over hun eten en wat ze belangrijk vinden. En volgens ons is eten veel te belangrijk om niet over na te denken.