Oetker's dermatologische aandoening

Hoewel we het niet helemaal eens zijn met FoodWatch, steunen we bijna al hun acties en dat zouden meer mensen moeten doen. Maar met de actie tegen een toetje van Dr Oetker (Paula Chocoladevla met Vanillevlekken) hebben we toch wat problemen. Niet dat we stiekem verzot zijn op dit spul. We voelen zelfs geen enkele aanvechting het te kopen, want 'vanillevlek' klinkt in onze oren als een serieus dermatologisch probleem.

Maar goed FoodWatch schrijft, "De schappen in de supermarkten zijn vergeven van de ongezonde kinderproducten. Vaak op ooghoogte uitgestald en schreeuwend om de kinderaandacht, met felle kleuren en coole stripfiguurtjes.

Dr. Oetker levert met Paula de Koe een schoolvoorbeeld van gehaaide kindermarketing voor een te zoet en te vet product. Wil je ook dat Dr. Oetker zich aan zijn eigen mooie woorden houdt en stopt met (online) reclame gericht op kinderen? Laat dit aan deze voedselproducent weten!"

Marketinginstrumentarium

Het lijkt wel alsof FoodWatch zich van het marketinginstrumentarium van Dr Oetker is gaan bedienen. "Te zoet en te vet"? Hoe zoet en hoe vet is wat wij graag willen weten voordat we in actie komen. In de oproep van FoodWatch kunnen we de cijfertjes net zo lastig terugvinden als op de verpakking van prefabfood en dat lijkt ons niet de bedoeling.

Dat Oetker c.s. voor producten die voor kinderen zijn bestemd gebruik maakt van zaken die kinderen aanspreken lijkt ons niet meer dan logisch. Bovendien als Oetker dat niet zou mogen doen, hoe ga je dan om met producten die gericht zijn op kinderen en die wél goed zijn?

Nog maar kort geleden is er een onderzoekje gepubliceerd waaruit zou blijken dat je deze 'tools' heel effectief zou kunnen gebruiken in de strijd tegen obesitas. Dat niemand dat eerder en zonder wetenschappelijke onderbouwing heeft bedacht, leidt hier tot gefronste wenkbrauwen en erger.

Het vinkje heeft het niet gedaan

Je zou er haast overheen lezen, maar het staat er toch echt. In een artikel over de introductie van het stoplichtsysteem voor 'gezond' voedsel staat: "Voor Britten is het een stoplichtcode die ze helpt een gezondere keuze te maken. Wij moeten het doen met een vinkje."

Zoals bekend, zijn wij een verklaard tegenstander van zo'n stoplichtsysteem omdat we denken dat het nogal arbitrair is om de 'gezonde' norm te bepalen voor een bepaalde stof in een bepaald product. Moeten alle gebakjes en bonbons straks worden voorzien met een knalrood stickertje om ons te waarschuwen omdat er suiker inzit? Worden de pakjes boter in het vervolg helemaal in scharlakenrood uitgevoerd? We willen maar zeggen, bij gezond eten behoort ook gebruik van gezond verstand.

De andere kant van het verhaal is de hoeveelheid sluipsuiker en -zout. U weet wel, suiker in producten waar u dat - met uw gezonde verstand - niet zou verwachten, zoals in zoutjes met meer suiker dan zout, mayonaise, ham, bier en fruitzuivel met een karrevracht suiker en een homeopathische hoeveelheid fruit.

Ook hier is de vraag, waar ligt de grens? De mensen achter het vinkje vinden 18% sluipsuiker voldoende aanleiding om een vinkje te verstrekken, tenminste als er voorheen 2 gram meer in zat, want dat is een reductie van maar liefst 10%. En zo bekeken is er ineens weer wel wat te zeggen voor zo'n stoplichtsysteem.

Nationale Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteitbashingdag

Ik had het vandaag wat laat in de gaten, maar het is kennelijk weer Nationale Nederlandse Voedsel- en Warenautoriteitbashingdag, zoals elk jaar op 13 juni. Want eerst een lang item op de radio en zojuist bericht Foodlog over vlees met oorsprong waarvan de oorsprong...

Uit het item op de radio blijkt dat er veel vaker sprake is van voedselfraude dan wordt gemeld. Uiteraard is dat een open deur of misschien moeten we zeggen een deurloze deurpost. Maar toch:

"Fraude met voedsel wordt in Nederland niet of nauwelijks gemeld. Voedsel wordt regelmatig getest, maar als uit de test blijkt dat er iets anders in zit dan op het etiket staat, wordt dat niet aan de voedsel- en warenautoriteit gemeld.

Over de afgelopen twee jaar kreeg de NVWA zes meldingen van fraude, maar een rondgang van de NOS langs betrokkenen en experts leert dat in werkelijkheid veel vaker fraude wordt ontdekt.

De omvang daarvan is onduidelijk. Een ex-medewerker van de NVWA zegt dat de fraude-aanpak geen prioriteit bij de NVWA heeft."Die is wegbezuinigd. En de sector zelf meldt fraude nauwelijks."

Dat de sector i.c. de fraudeur het niet meldt ligt nogal voor de hand, maar dat de NVWA er niets mee doet, leidt hier toch wel tot oren waar stoom uit ontsnapt.

Oerknallervlees

Het item van Foodlog vervolgens begint terecht een beetje badinerend. Immers, "Vlees met Oorsprong" wekt de suggestie dat er ook vlees is zonder oorsprong, een soort oerknallervlees. Maar uiteraard staat de marketeers van Jumbo iets geheel anders voor ogen. Die willen namelijk profiteren van het feit dat de klant waarde hecht aan lokale producten. Dat is voor Jumbo lastig te realiseren maar goedkoop te suggereren. En zo hebben ze "Vlees met Oorsprong" bedacht. Maar alle begin is moeilijk, het vlees zwak en zo komt het dat Vlees met Ierse Oorsprong uit Polen komt...

Volgens het management van Jumbo is het allemaal de schuld van de werkvloer, iets met een nieuwe werkwijze. Het heeft er dus niks mee te maken dat veel klanten denken dat vlees uit Ierland (rustgevende, ruime, groene weides) beter is dan vlees uit Polen en vragen ons in gemoede af of het omgekeerde ook voorkomt (Pools vlees dat uit Ierland blijkt te komen).

Ik zie een ster!

Bijzonder is verder dat het Poolse vlees een ster draagt van de DierenBescherming - daar zijn ze weer - niet dat die sterren iets voorstellen, maar veelzeggend is het wel. Je zou haast zeggen dat er sprake is van dubbelfraude, maar ook dat zal de NVWA niet tot actie aanzetten.

Braaf opschrijven

In Trouw krijgt Jack van Messel alle ruimte om uit te leggen waarom zijn Uruguayaanse rundvlees zoveel beter is dan het Nederlandse. Van Messel, importeur van Uruguayaans rundvlees,  blijkt zicht te storen aan domme Nederlanders die gecharmeerd zijn van lokaal, duurzaam vlees van de boer om de hoek. Want dat lokale vlees is allesbehalve duurzaam althans, volgens de vleesimporteur van dienst.

Want, nog steeds volgens Jack, ons Nederlandse vlees is er slechts dankzij soja-import uit derdewereldlanden, maisimport uit de VS en ruimhartige antibioticasuppletie van farmaceuten. Nee... dan zijn rundvlees, daar komt geen antibiotica aan te pas, noch soja uit de derde wereld of mais… zijn koeien eten allen maar pampagras dat wordt natgeregend door pamparegens en dus gaat het ook niet gepaard met onvoorstelbare hoeveelheden waterverspilling.

Lento melo

En oh ja, ze zijn lento melo, ze ‘kunnen’ langzaam groeien en da's weer heel slowfoodie. De VN denkt daar overigens ietsje anders over en stelt dat ze alleen maar traag groeien omdat de omstandigheden nogal bar zijn (lees: weinig voedselaanbod) dus moeten ze wel later worden geslacht en dat leidt weer tot meer uitstoot van schadelijke gassen als methaan (een veel schadelijker broeikasgas dan CO2, maar dat terzijde).

Jeroen Thijssen culinair journalist van Trouw heeft het allemaal braaf uitgeschreven.

Inpakken en stoppen

Tja, en dan kan je als Nederlandse boer wel inpakken. En dan kan MijnKoeJouwKoe ook wel stoppen. Maar, klopt het nu wel, wat meneer Van Messel zo stellig beweert? Is het niet een beetje vreemd om alle Nederlandse koeien over één kam te scheren en te doen alsof alle Nederlandse runderen op een dieet van soja, mais en antibiotica staan?

Er zijn steeds meer Nederlandse koeien die alleen maar gras eten, van rassen waar nauwelijks een veearts aan te pas hoeft te komen. Koeien van boeren die het beste voor hebben met hun dieren, met het landschap en het milieu. Er zijn stiertjes die worden ingezet als grazers in natuurgebieden. Ze eten daar zeer gevarieerd en moeten meters maken om aan hun calorieën te komen zodat hun vlees goed doorbloed en fijn gemarmerd raakt. Qua smaak kan dat vlees de vergelijking met het Uruguayaanse vlees makkelijk aan. Wat ook zo fijn is van vlees van een boer om de hoek is dat het controleerbaar is of zoals wij graag stellen, vertrouw niet op onze blauwe ogen, maar ga zelf lekker kijken bij onze boeren en ambachtelijke slagers. Dat wordt toch wat lastiger als het gaat om Uruguayaanse boeren en slachthuizen.

Dus er is geen enkele reden om in te pakken of te stoppen en dat is maar goed ook. Wel een beetje jammer dat deze meneer zo weinig weerwoord krijgt. Want soms is Van Messel wel erg doorzichtig, bijvoorbeeld als hij een oude Nederlandse melkkoe vergelijkt met een Uruguayaanse vleeskoe. Ja, nogal wiedes dat een dier dat langer leeft meer CO2 uitstoot dan een vleeskoe die hooguit half zou oud wordt.